Cytadela Elfów

Dijkstra3

-Oczywiście! Właśnie siedzę tu w karczmie, gram w kości i wypytuję panów braci skąd są, co tam w Rzeczpospolitej się dzieje. Bardzom ciekaw zwłaszcza gdzie można zdobyć bogactwa i sławę. Tak by mieć za co żyć, zaś na starość osiąść gdzieś na wsi i żyć spokojnie. - Szkot odpowiedział nie dając sie zbić z tropu. - Waszmość się może przyłączysz do gry?

Saphira

- Waść jesteś cudzoziemiec, co Cię mogą sprawy nasze państwowe obchodzić. Nic, jeno szpiegiem jesteś, od jakowegoś zaprzedańca przysłanym. Ale jeśli mówić nie chcesz, to naciskać na Ciebie nie będziem.- Szlachcic uśmiechnął się, zawadiacko podkręcając wąsa.Sam powiesz, kiej Ci wódka język rozwiąże, a nie to szablą prawdę z Ciebie wyciągnę.- A grać mogę, jeno waść nie oszukuj, boć to dla szlachcica hańba, a Ty przecie szlachcic, choć na heretyka wyglądasz. A przedstaw no się waćpan. Niepolitycznie z nieznajomymi majątek trwonić

Dijkstra3

-Panie Bracie ja moze i heretyk według Twojej miary, ale według mojej Ty jesteś biednym papistą ciemiężonym przez wasz kościół. Zwe się Robert MacLean, herbowy szlachcic szkocki. Co do zaś oszukiwania, Panie bracie w kości nie da się oszukiwać, co innego w karty, gdzie można asa mieć ukrytego w rękawie. Zaś kości są takie same dla każdego. - odpowiedział uśmiechając się Robert, jednocześnie decydując że lepiej dziś nie używać jego "szczęśliwych" kości.

Saphira

- O wierze przyjdzie nam kiedy indziej dysputę, Panie bracie, prowadzić. Nie nasza to rzecz rozsądzać, która słuszną, a która błędną. Zawszeć to tylko nasze domysły ludzkie. Jać waszmościnej uczciwości nie przymawiam, jeno ostrzegam, byś nijakich sztuczek nie próbował, jak to się w Twoim kraju, jako słyszałem zdarza, boć to nie Szkocja, ale Rzeczpospolita. Tu uczciwość ponad wszystkie cnoty stoi, a temu, kto prawu rzeczonemu uchybia, sprawiedliwość szabelką wymierzana zostaje. A to sobie waść zapamiętaj, że nie z byle kim, lecz z Jerzym Radnickim, Leliwą się pieczętującym, masz sprawę. Niejedno jużem widział i niejednemu łeb szabelką rozpłatał.

Dijkstra3

-Leliwa herb znany, i szanowny, wiec jakżebym mógl oszwabić - jak się to u was mówi szanownego Pana brata. Co do zaś oszustów w Szkocji, i Francji to macie rację Panie bracie pełno ich! A w Anglii najwiecej. Toż właśnie z powodu oszustów którzy tam spokojnie i uczciwie pograć nie dają wyniosłem się stamtąd. Ot tam każdy patrzy by jak największą stawkę wygrać dla siebie, a przecież nasz Pan powiedział "Nie będziesz służyl Bogu i mamonie!" - powiedział z patosem Szkot. - Zaś ja jako uczciwy gram dla rozrywki nie dla wielkiej gotówki która przeto niczym jest wobec bogactw niebieskich. - Odpowiedział Robert, lata spędzone w Francji nauczyły go mówić pięknie i wspaniale, tak że sam Cyceron móglby brać u niego nauki.

Saphira

Radnicki zmierzył rozmówcę bacznym spojrzeniem swoich błękitnych oczu i rzekł: - Pięknie waszmość prawisz, znać, iżeś nie byle chłystek. Nauki na jakowymś dworze, albo i uniwersytecie pobierać musiałeś. Jeno ciekawym wielce, co tak zacna persona w naszej Rzeczpospolitej szuka?A toć przecież w wielkim świecie wykształceni ludzie potrzebni wielce, znalazłbyś pewno waść dla siebie zajęcie. U nas, ten ci panem, kto szablę, alboli samopał ma w garści, a czerwieńce w mieszku.

Dijkstra3

-Już mówiłem, bogactwa i sławy wojennej! A w tym momencie szukam dobrej rozrywki na dzisiejszy wieczór.

Saphira

- W takim razie, masz waść to zagwarantowane. Wszędy tu wojna, niepokoje, zamieszki. Nie bój się waść, nieraz szabelkę we krwi wykąpiesz, coby jej posmakowała. Jeno poznajomijże mnie z resztą kompaniji, bo mi jakoś nieskładno tak. Abyśmy zaś sobie obcy nie byli skoro wspólnie czerwieńce trwonić mamy.

Dijkstra3

-Ależ oczywiście, ksiądz Michał, Rafał Wolski, oraz Andriej Bielnikow gerbu Róży.

Saphira

Radnicki ukłonił się zebranym. Miał przy tym nieodgadnioną minę. Wydawało mu się, że ci ludzie to najdziwniejsza zbieranina pod słońcem
- Ano- rzekł,- Bóg nas w takową połączył kompaniję, cobyśmy nie tylko grą w kości i karty czas sobie wzajem umilali, ale, kto wie, może i wielkich w Rzeczpospolitej dokonali rzeczy. Jakie waszmościów zdanie w tej materii?

Kjorn

Do karczmy wszedł skośnooki mężczyzna. Z dala cuchnął potem, drogą, surowym mięsem i owczymi skórami. Spod czapki wędrownej, łypnął złowrogo po wszystkich oczyma, po czym usiadł w kącie. Nosił na sobie zgrzebne ubranie ze skór, po którego wyglądzie można było od razu stwierdzić styl życia jaki musiał prowadzić właściciel. Nieogolony i brudny, aczkolwiek niskiego wzrostu, z nikim nie rozmawiał. Po prostu usiadł z dala od wszystkich.