Cytadela Elfów

Arianna · Gość

- Nic - rzekła niewinnie Sel - prócz tego, że nie uprzedziłeś kim są twoi towarzysz, no i teraz masz - wskazała na nieprzytomną dziewczynę.

Khadim Dębowa Tarcza

- Aha, dobrze powiem aby nie przysyłali tu służby.- Powiedział Gaara chłodnym głosem.
-dobranoc.

Cain

Uniósł jedną brew i uśmiechnął się do Gaary.
- Dobranoc.- rzekł zamykając oczy i opierając się na dłoni.

Arianna · Gość

- Czy on się obraził czy mi się tylko znów coś wydaje? - Sel westchnęła - Jesteś zmęczony, ja chyba już pójdę do siebie - mruknęła, zchodząc z kolan wampira.

Cain

- Możesz zostać.- szepnął sennie.

Khadim Dębowa Tarcza

Gaara siedział w swiom pokoju i myślał o swoim życiu. O tym że zawsze był samotny i nikt go nie kochał. Powiadomił służbe żeby nie wchodzili do pokoi.

Arianna · Gość

Strzyga uniosła brew patrząc na wampira.

Cain

Uśmiechnął się sennie, a jego oddech stawał się coraz spokojniejszy.

Arianna · Gość

Sel podeszła do okna i rozchyliła nieco ciężkie zasłony. Patrzyła jak miasto okrywa zmrok. A może by coś zjeść? - pomyślała, pochylając głowę w bok. Spojrzała na śpiącego wampira i wysłała mu słodki usmiech knującego coś dziecka. Ostrożnie otworzyła okno i wskoczyła bezszelestnie na parapet, a z niego na pobliskie drzewo.
Szła ulicami śpiącego miasta, patrząc na gasnące światła w oknach. Po ostatnich doświadczeniach pojawił się w Sel strach przed zakradaniem się do cudzych mieszkań. Strzyga odgarnęła kosmyk włosów z twarzy i zatrzymała się na moment, przyglądając się jednemu z domów, po czym ruszyła dalej.

meadhros umarath

Cadron siedział i rysował...Nagle niewiadomo skąd w przed nim pojawił się pergamin. Rozwinął go.

Rób to co musisz....
Wiemy gdzie jesteś...
Nie uciekniesz....
Masz wykonać swoje zadanie...

Cadron przeczytał treść pergaminu. Jego twarz stała się blada jak papier. A więc to musi się stać... Cadron wyciągnął kordelas z pochwy i wybiegł...

Cain

Wampir otworzył oczy w tym samym momencie, kiedy strzyga wyszła przez okno. Uśmiechnął się złośliwie marszcząc brwi. Wstał bezszelestnie z fotela i lekko uchylił zasłonę patrząc za dziewczyną. Kiedy zniknęła z oczu wampirowi, sam wymknął się z komnaty.

Arianna · Gość

Szła spokojnie ulicą spoglądając na domy, lecz do żadnego nie odważyła się jak narazie wtargnąć. Wyjęła z rękawa rysunek Cordona i spojrzała nań, lekko pochylając głowę w bok.

Cain

Wszedł do jednego z domów, który wybrał z pośród wielu. Dostał się przez uchylone okno. Nie pomylił się ani trochę. Jego zmysły powiedziały mu kim będzie jego ofiara. Na łóżku otoczony białą pościelą leżał chłopiec o lśniących włosach w kolorze pszenicy. Rozejrzał się po pokoju. Nic specjalnego, łóżko, mały stolik, krzesło, półka, a to wszystko z taniego drewna.
- Taki kwiat, w takim miejscu.- szepnął sam do siebie i usiadł obok chłopca na łóżku. Odruchowo chciał zdjąć cylinder, ale w ostatniej chwili przypomniało mu się, że zostawił w komnacie.
Chłopiec otworzył zaspane oczy. Nim jego myśli otrzeźwiały z sennego trunku, wampir zdjął rękawiczkę i przejechał dłonią kilka centymetrów nad dzieckiem.
- Kim pan jest?- szepnął zaspany, pod wpływem czaru.
- Snem moje dziecko, tylko snem.- sięgnął po jego dłoń i odsunął biały rękaw koszuli nocnej. Uśmiechnął się widząc delikatną skórę, a pod nią rzeki krwi.
- Co pan robi?- mruknął lekki obaw.
- Ciii...- odpowiedział wampir całując nadgarstek. Nim dziecko zdążyło coś powiedzieć wgryzł się. Chłopiec jęknął, a wątłe ciało wygięło się na poduszkach w łuk, zaś jego policzki okrył szkarłatny rumieniec. Wampir pił spokojnie, nie chciał dziecku zadawać bólu. Wolną ręką pogładził jego policzek.
Zamknął oczy i wsłuchiwał się w szybko bijące serduszko. Trzymał się tego odgłosu, a wypełniająca jego ciało krew chłopca powodowała niesamowite gorąco. Uchylił powieki i spojrzał na dziecko pijąc dalej. Twarz chłopca pokryła się zimnym potem, a usta jego drżały, zaś w błękitnych oczach szkliły się łzy. Twarde serce ścisnął żal i smutek. Odsunął usta od nadgarstka. Spokojnie ucałował obie rany, a na koniec czoło chłopca, rzucając tym samym błogi sen na dziecko.
- K...kim pan jest?- szepnął chłopiec zamykając wolno oczy.
- Snem.- odpowiedział wampir poprawiając kołdrę i wychodząc bezszelestnie z pomieszczenia.

Arianna · Gość

Patrząc na kartkę, gdzie Cordon niedawno narysował ją i wampira na koniu, Sel zapomniała zupełnie o głodzie. Szła zamyślona po wybrukowanej ulicy. Nagle poczuła jak ktoś z całym pędęm wpadł na nią. Upadła na ziemię, lecz momentalnie poderwała się na nogi. Przed nią na ziemi siedziała dość młoda dziewczyna, jej policzki płonęły purpurą, oddech był ciężki przerywany.
- Dokąd tak pędzisz co? - syknęła wściekła do dziewczyny.
- Pani, biegnę po mego ojca, podobno w zamku jej wampir - wydyszało dziewcze.
- No i? - Sel z zaciekawieniem uniosła brew.
- Mój ojciec zabił kiedyś takiego krwiopijce, więc może i teraz sobie poradzi z tą bestią - mówiła dalej - a ty pani, idź lepiej do domu, niebezpiecznie jest w mieście o tej porze, a do tego ten wampir - wzdrygnęła się ze strachem
- Ależ to okrpne - rzekła Sel teatralnie, pomagając dziewczynie wstać i zbliżając się do niej niebezpiecznie blisko - a wiesz co w tym najgorsze? - mówiła szeptem, patrząc na gładką cerę dziewczyny - że jego się boją, a mnie olewają - sykneła i wpiła się w młodą szyję. Kobieta jęknęła i spróbowała się wyrwać, lecz strzyga trzymała ją mocno, wypijając z rozkoszą jej krew.
- Dziewicza krew, uroczo - uśmiechnęła się, gdy odsunęła się od dziewczyny, a ta upadła na ziemię, gotowa zamdleć - następnym razem, radzę obawiać się równiez strzyg - rzuciła jej z pogardą, następnie podniosła rysunek, który wyjądował na ziemi, gdy Sel upadła. Spojrzała jeszcze raz na dziewczynę i zniknęła w ciemności.

Cain

- Powinnaś kochana zacierać ślady.- szepnął Asmodeusz pojawiając się za strzygą.