Cytadela Elfów

Cain

Asmodeusz nic nie odpowiedział. Poszedł do pokoju, nie lubił jak ktoś mu czegoś zabraniał albo nakazywał.

Arianna · Gość

Sel weszła powoli do pokoju przeznaczonego dla niej. Wszystko tu było ogromne i zbyt jasne. Zdmuchnęła kilka świec, pozostawiając jedną.

Cain

Spojrzał na świeczki, a te momentalnie zgasły. Milcząc usiadł w fotelu i wpatrywał się w grubą kotarę zasłaniającą okna. Tęsknił za zamkiem, za służbą, za swoją trumną. Zwiedzanie świata i wieczność męczyły go coraz bardziej. W takich chwilach jak ta, kiedy kontemplował nad sensem istnienia stwierdzał, że jest za stary na wile rzeczy.

Arianna · Gość

Sel usiadła na skraju łóżka i ponownie się rozejrzała. Przymknęła na moment oczy by się uspokoić ale to nie pomogło. Zdała sobie sprawy, że nie wytrzyma tu ani chwili dłużej. Za dużo było tu ludzi, obcości i nieznanego. Wymknęła się z pokoju, podeszła do drzwi komnaty Asmodeusza i zapukała.

Cain

- Proszę.- odezwał się Asodeusz słysząc pukanie.

Arianna · Gość

Sel weszła, zamknęła za sobą drzwi i oparła się o nie.
- Nie chcę tu już dłużej być - mruknęła, patrząc na wampira rozpaczliwym wzrokiem.

Cain

Wyciągnął do niej dłoń milcząc.

Arianna · Gość

Podeszła posłusznie i niepewnie wsunęła rekę w dłoń wampira.

Cain

Posadził ją sobie na kolanach i objął ramieniem. Dalej wpatrywał się w kotarę.

Arianna · Gość

- Czemu masz takie smutne oczy? - spytała cicho, nie do końca pewna czy może się odezwać.

Cain

- Zmęczenie moja droga.- szepnął.

Arianna · Gość

- Więc może ci przeszkadzam?

Cain

- Jesteś ostatnią osobą jaka mi przeszkadza. Zaczynam rozmyślać, a to łapie jedynie wampiry znudzone życiem.-

Arianna · Gość

Objęła go niepewnie za szyję.
- Aż tak nudzące jest twe życie? - szepnęła.

Cain

- Nie podoba mi się, to co się dzieje, nie lubię być manipulowany, a tym bardziej jak mi ktoś rozkazuje, gdyż słowo proszę jest takie proste w wypowiedzeniu.-