Cytadela Elfów

Cain

- Odkąd jestem w tych rejonach... prawie rok.-

Arianna · Gość

Ponownie odwróciła się i spojrzała zaskoczona na niego.
- Cały rok... - powtórzyła, myśląc ile on musi o niej wiedzieć.

Cain

Nie odwzajemnił spojrzenia. Patrzył przed siebie z kamienną twarzą.

Arianna · Gość

- No tak - mruknęła cicho do siebie, odwracając się - strzygi nie mają prawa do szczęścia, zapomniałam. Los im to odbiera tuż przy ich poczęciu. Później to one same tego nie potrafią przyjąć.

Cain

- A co mam odpowiedzieć? Me zaloty odrzuciłaś.-

Arianna · Gość

Westchnęła:
- Dla całego świata jestem istota bez duszy i każdy pragnie jedynie mej śmierci i... - głos jej się załamał - a nieważne - mruknęła, ocierając łze z policzka.

Cain

Spojrzał na nią smutno.
- Ja zaś jestem krwiopijcą bez uczuć. Dokończ.-

Arianna · Gość

- Nie, ty jesteś co innego - pokręciła głową - ty kiedyś byłeś człowiekiem. A my strzygi jesteśmy - przełknęła ślinę, zbierając siły do powiedzenia tego - jestesmy poronionymi dziećmi, istotami, których życie odrzuciło jeszcze przed narodzeniem. Pewien człowiek nazwał mnie kiedyś śmieciem, który przykleił się do życia. I... - mówiła co raz ciszej - i dlatego nigdy nie myslałam, że ktoś może spojrzeć na mnie nie jak na śmiecia i myślałam, że ty po prostu robisz sobie żarty - przymknęła oczy, ukrywając łzy.

Cain

- Może i byłem człowiekiem, ale czy nadal to pamiętam? Czy bycie kimś kogo, obecnie uważa się za gorszego jest warte? Ja jakoś nie interesowałem się tym kim jesteś, a co reprezentujesz.- chciał dotknąć jej dłoni, ale się powstrzymał.

Arianna · Gość

- To co reprezentuje jest żałosne - rzekła i zacisnęła pięści na grzywie konia. W jej myślach ponownie narodziła się myśl o ucieczce. Uciec i zapomnieć, zapomnieć - pomyślała.

Cain

- To co nazywasz żałosnym, dla mnie jest piękne, a to co nienawidzisz ja kocham.- ostatnie słowo dodał szeptem.

Arianna · Gość

Drgnęła i spojrzała na wampira. Nie potrafiła nic powiedzieć. Patrzyła na niego tylko, a w jej oczach pojawiły się łzy, ale nie bólu, tylko radości.

Cain

- Nie płacz... wystarczająco już ich uroniłaś.- szepnął patrząc na nią.

Arianna · Gość

- Pierwszy raz nie płacze z bólu - uśmiechnęła się lekko.

Cain

Objął ją ramieniem i przytulił.