Cytadela Elfów

Khadim Dębowa Tarcza

Sasuke wszedł do namiotu.
- Czarne chmury stanie sie coś złego- Powiedział Sasuke.- Ta kraina zaczyna robić się coraz bardziej niebezpieczna od mojej.

meadhros umarath

Meadhros stał na deszczu.

Nie słyszał nic... Nie słyszał szumu deszczu... Nie słyszał głosu Arianny...
Nie czuł nic... Nie czuł chłodu... Gorączki która go rozpalała...

Widział... Widział wszystko... Wszystkie krzywdy jakie go spotkały... Wszystkich któcyh pozbawił rodziny...życia... Wszytko co dobre i złe...

Pustka...

Arianna · Gość

Elfka podciągnęła kolana pod brodę i objęła je ramionami. Siedziała pod deszczem, patrząc w głąb lasu. W stronę, gdzie znajdowała się osada Leśnych Elfów.

Abigail · Gość

- NIEE tylko nie deszcz! Nie! Nie! Nie! - Senir krzyczała w ciszy całą duszą. Uparcie stała pod drzewem, unikając magi ochronnej Arii. Cały płaszcz spływała wodą, a ona kuliła się w sobie, zastanawiajac sie co zrobić. Tyle z tego wszystkiego ma, że przynajamniej nauczyła się panować nad ciepłem własnego ciała. W odruchu rozpaczy, wychyliła na chwile nos ze swojej najbradziej suchej kryjówki, jaką udało się jej znaleźć, chwyciła w odruchu rozpaczy przegub Meada i burknęła z wielce nieszczęśliwą miną
- Na litosć bogów tego świata, nie stój tak na deszczu, bo nie mogę na to patrzeć. Czy ty się aby dobrze czujesz Mead? - dodała cieplejszym głosem

meadhros umarath

Meadhros otrząsnął się.

- Na litosć bogów tego świata, nie stój tak na deszczu, bo nie mogę na to patrzeć. Czy ty się aby dobrze czujesz Mead? - Te słowa wyciągnęły go z bana przeszłości niczym czyjaś wyciągnięta, pomocna dłoń.

Kilka razy Meadhros musiał powtórzyć słowa Senir zanim dokłądnie pojął co ona właściwie powidziała...

Wszystko widział rozmazane...Jak by przez wielką mgłe...

- Na litosć bogów tego świata, nie stój tak na deszczu, bo nie mogę na to patrzeć. Czy ty się aby dobrze czujesz Mead? - Znowu powtórzył w myślach...

Aaa...

Po chwili, z trudem zachowując ruwnowagę usiadł przy Senir i wyszeptał : Nic...Mi nie jest...

Abigail · Gość

-Yhm - mruknęła bez przekonania i usiadła naprzeciwko elfa. - Akurat. Mead - spojrzała mu uważnie w twarz - Co cię dręczy? Nie, nie musisz mówić, oczywiście, jak chcesz. Tylko czy mogę coś dla ciebie zrobić? Mead - szturchnęła go lekko, bo chyba nie do końca docierało do jego mózgu co mówi. - Jesteś dziwnie milczący i obojętny.

meadhros umarath

-Yhm Akurat. Mead Co cię dręczy? Nie, nie musisz mówić, oczywiście, jak chcesz. Tylko czy mogę coś dla ciebie zrobić? Mead. Jesteś dziwnie milczący i obojętny.

Meadhros zapłakał... Ujął i przycisnął do policzkaręke dłoń Senir. Za dużo śmierci... Przeze mnie...
Krople potu wywołane przez gorączke spływały po jego czole...

Abigail · Gość

Wolną ręką lekko dotknęła rudych włosów elfa.
- Śmierć... Chyba podąża za nami wszystkimi. - ogarnął ją dziwny żal, przysunęła się bliżej i delikatnie przytuliła Meadhrosa. - Za dużo myśli. - szeptała kojąco. - Zamkni na chwilę oczy i uspokój się. Przestań myśleć. - Pogładziła delikatnie Meada po włosach. Zaciążyły mu powieki. - We śnie zapomnisz. Śpij...

Arianna · Gość

Ze wszystkich wiecznych miejsc, elficka osada w tym lesie zdawała mi się najbardziej trwała. Miał się zawalić świat, a ona i tak by stała. Doskonała obrona, wszędzie straż, idealnie wyszkoleni wojownicy, słyszący nawet oddech ptaków. Jak to możliwe, że dali się podejść, że dali się... zabić...
Łzy Arianny mieszały się z deszczem, spływającym po bladych policzkach. Mały kawałek kryształu nie lśnił już tym samym blaskiem, zdjęty z szyi i ściskany w dłoni. Elfka rozluźniła pięść i spojrzała na odłamek.
Nie wypełniłam swego zadania. Co z tego, że zaniosnę cię teraz tam złoże do całości? Za dużo już zginęło istot. Mam ich krew na rękach...
- Ich krew... Na mych rękach... - wyszeptała na głos, zamykając oczy.

Abigail · Gość

Kiedy czar odpoczynku w końcu podziałał i Meadhros bezwładnie osunął jej się z ramion na ziemię, podłożyła mu pod głowę płaszcz zdjęty z siebie i przeczesała jego śliczne włosy. Może uspakajanie czarami nie jest najlepsze, ale on był już zbyt zmęczony. Przynajmniej gorączka przejdzie kiedy się obudzi. Rozglądając się dookoła usłyszała głos Księżycowej. Senir podniosła się i skierowała w jej stronę. Im była bliżej tym bardziej przygniatała ją rozpacz Arii. Pulsowała we wszystkich żyłach, rozsadzała skronie. Elfka oniemiała. Dopiero zaczynała rozumieć co się stało. Airanna miała teraz tak otwarty umysł, że czytało sie w nim jak w książce. Wszystko, wszystko co jej zostało straciła. Wszystko. Usiadła cicho.
Nic nie jest doskonałe. Nic nie jest trwałe. Wszystko kiedyś ma koniec.
- Nie ma życia bez śmierci, nie ma bytu bez nicości. Od kiedy się urodzili byli przeznaczeni śmierci. Krew, ale nie na twoich rękach. Nie żyją i nie wrócą. Ale przestań obwiniać siebie.

Khadim Dębowa Tarcza

Sasuke siedział i myślał.
- Ide coś zrobić- Powiedział poczym wstał i wszedł do lasu.

Arianna · Gość

Elfka nawet nie spojrzała na Senir, jej wzrok tępo wpatrywał się wgłąb lasu.
- Gdy Kapłan tej krainy przyprowadził mnie do osady Leśnych, oni nie chcieli mnie przyjąć - zaczęła drżącym głosem - powiedzieli, że sprowadzę śmierć na nich - podniosła oczy na elfkę. W jej błękitnych oczach obłęd mieszał się z bólem - nie mylili się.

Khadim Dębowa Tarcza

Sasuke poszedł do wioski elfów i zaczął przyglądać się ciałom elfów.

Abigail · Gość

- Nawet jeśli by cię rzeczywiście nie przyjeli i tak by zginęli. To nie twoja wina. Ario, nie twoja. - w końcu się odważyła i leciutko pogłaskała jej rękę.

Arianna · Gość

- Więc czyja? - elfka rozluźniła dłoń i spojrzała na kawałek kryształu.