Cytadela Elfów

Cain

- Mów.-

Arianna · Gość

- Daj spokój - rzekła chłodno. Wzrok strzygi natrafił na małą rzekę, płynącą jakieś sto kroków od drogi za drzewami. Jakby nigdy nic, zsiadła z konia.
- Jedźcie, dogonie was - rzuciła do mężczyzn, a następnie spojrzała na wampira - nie ucieknę, niedługo wrócę - po tych słowach zniknęła między drzewami.

Cain

Spojrzał tylko za nią smutnym wzrokiem.

Arianna · Gość

Sel przeszła przez gąszcz drzew i krzewów i wyszła na brzeg małej rzeki. Uklękła przy wodze i odetchnęła. Zdjęła powoli tunikę. Pod spodem miała na sobie mały top zakrywający jej piersi, wykonany z tego samego materiału co tunika. Zielony, wyszywany złotymi nićmi. Na lewym boku mieniła się purpurą dość głęboka rana.
- Czy to cholerstwo się kiedyś zagoi? - syknęła z bólu Sel. Wzięła tunikę i zanurzyła ją w wodzie, w miejscu, gdzie materiał dotykał rany. Świeża krew z łatwością zeszła z materii. Odłożywszy tunike, strzyga nabrała garść wody by przemyć ranę. Kolejny grymas bólu przeszył jej twarz.

Cain

Martwił się o strzygę. Co chwila stukał nerwowo palcami w siodło patrząc w stronę gdzie pobiegła.

Arianna · Gość

Sel położyła się na trawę, ciężko oddychając. Przymknęła na chwilę oczy, mając nadzieje, że siły za chwilę do niej wrócą.

Cain

Nie wytrzymał. Zmienił się w wiatr i pojawił tuż za nią.
- Proszę o wyjaśnienia.-

Arianna · Gość

Podniosła się szybko wystraszona, co przyspożyło jeszcze więcej bólu. Spojrzała smutnie na wampira.
- Wyśmiejesz mnie, jak ci powiem - zaczerpnęła znów wody i dotknęła mokrą dłonią rany, mając nadzieje na choć chwilową ulgę.

Cain

- Nie.-

Arianna · Gość

Usiadła po turecku.
- A przecież mnie obserwowałeś przez rok - spojrzała na wampira - powinieneś wiedzieć... - spuściła głowę i spojrzała na swe ręce.

Cain

- Nie dostrzegłem.- uklęknął przed nią i podniósł jej twarz.

Arianna · Gość

- To moja wina i mam teraz za swoje - westchnęła, patrząc wampirowi w oczy.

Cain

- A dokładniej proszę.-

Arianna · Gość

Przymknęła na moment oczy, po czym zaczęła mówić:
- Pamiętasz, jak mi powiedziałeś, że mam nauczyć się wybierać domy? No więc ten, gdzie się spotkaliśmy nie był moim pierwszym złym wyborem - strzyga spuściła oczy i patrzyła na rzekę - tamta dziewczynka była naprawde urocza. Jasne loki, słodki uśmiech. Nie miałam zamiaru jej zabijać, a jedynie zaspokoić nieco głód. Niestety, gdy chciałam już opuścić ten dom, w pokoju pojawili się jej rodzice. I co dziwne, nie chcieli tak jak większość ludzi, mnie przegonić. Kobieta zamknęła okno przez które weszłam, a mężczyzna wyciągnął sztylet - Sel zamilkła na moment.
- Nigdy nie miałam rodziców, mimo to chciałabym mieć kogoś bliskiego - podniosła oczy na wampira - a więc utrata czegoś, co się miało jest jeszcze bardziej bolesna od mojej. Nie chciałam by ta dziewczynka straciła rodziców, choć z łatwością mogłabym ich zabić. Spróbowałam postąpić, jak to oni nazywają, "po ludzku" i po prostu nie wyciągnęłam sztyletów, stałam i nie broniłam się. Nie mogłam osierocić tego dziecka. Myślałam, że dadzą mi spokój - westchnęła - nie dali - spojrzała na ranę - a wiesz jak uciekłam? Ta dziewczynka odepchnęła matke i otworzyła mi okno - strzyga uśmiechnęła się smutnie - stałam przed nim bezbronna ale on się nie zawahał. I to o wampirach i strzygach mówią, że jesteśmy nieludzcy - prychnęła. Po raz kolejny zaczerpnęła wody z rzeki.
- Sztylet był srebrny - westchnęła ze smutkiem.

Cain

- Rozumiem.- milczał chwilę.
- Daj opatrzę ci tą ranę.-