Cytadela Elfów

Arianna · Gość

Elfka upadła na ziemię. Nie zważając na ból, podniosła się szybko i ponownie zaatakowała manticore ogniem.
- Zostaw Caina w spokoju - krzyknęła do nieznajomego.

Cain

- Cain, co ty na to?- stuknął laską, a Drow wstał z ziemi. Ze skroni ciekła krew, a on zaczął wyglądać jak prawdziwy nieboszczyk. Przetarł sztylety o ubranie. Kolejny stukot i zaszarżował na Ariannę uderzając ją z bara.
- Jego dusza jest moja, sam mi ją ofiarował.-

Arianna · Gość

- Nie wierzę w to - krzyknęła. - Cain nie zostawił by nas.
Odzyskała równowagę i wyprostowała się.
- Cain, przestań. To przecież ja. - mówiła drżącym głosem, wpatrując się w oczy drowa.

Cain

- Oddał jako dziecko.- dodał mężczyzna.

Khadim Dębowa Tarcza

- Ten facet jest mocny dał Cainowi dużą moc. żadne z nas nie ma szans w straciu z nim.

Arianna · Gość

- Czemu niby to zrobił - syknęła przez zaciśnięte zęby.

Khadim Dębowa Tarcza

- może chcę nas zabić??- Powiedział Sasuke.

Cain

- Widziałaś jego życie. Nie ma żadnej mocy, wyzbyty bólu walczy zacieklej.- manticora pochyliła łeb, a Cain uklęknął przed mężczyzną. Zdjął kaptur, a drużynie ukazał się przystojny mężczyzna o czarnych włosach i ciemnych oczach.

Arianna · Gość

- Zdawało mi się, że był przy mnie... szczęśliwy - szepnęła cicho.
- Czego od nas chcesz? - dodała głośniej, patrząc z nienawiścią na mężczyznę.

Cain

- Był i jest, ale raz oddana dusza jest raz oddaną duszą. Jak odkryjesz sposób w jaki nim władam, przeżyjecie, albo go zabij.-

Arianna · Gość

- Nie zabiję go. Prędzej zginę sama. A sam się ze mnie nie chcesz zmierzyć - spojrzała na mężczyznę wyzywająco.

Salomon

Zawsze kiedy ludzie myślą, ze nie ma dla nich żadnej nadziei pojawia się iskierka.

Nigdy nie wierzył w tą bzdurę. To było takie ludzkie. Takie słabe. Ludzie przecież nie umieją walczyć o swoje, nie potrafią czekać. To domena elfów i demonów. Za długo patrzył w studnię, żeby tego wszystkiego nie widzieć.

Poczuł jak jego ciało powoli stapia się z ciemnością, która otaczała go od zawsze, kiedy znowu stał się jednością ze swoim organizmem, stał tuż koło elfki. Na jego twarzy zagrał tak charakterystyczny, lodowaty uśmiech.

- O jej. - powiedział spokojnie. - Zostawić was na pół wieczności i zaraz wpadacie w kłopoty. - Przeczesał palcami długie, atramentowoczarne włosy, a w jego złotych oczach pojawiły się ogniki.

Podszedł wolnym krokiem do Drowa i popatrzył na niego z góry.
- Witaj Mrann d'sinns pamiętasz mnie jeszcze?

Cain

- Ten zapach..... czyżby demon?- Nasher stuknął laskę, a chłopak stanął u jego boku.

- I cóż za piękne słowa do niego mówisz. Czyżby bliższa znajomość?- uniusł jego brew spoglądając na Salomona, jak we własne odbicie. Nasher był nauczony jednego, więzy krwi, demon, demonowi zawsze pomaga.

Drow milcząc stał niczym figura z hebanu, a jedynie lekko unosząca się klatka piersiowa dawała znać, że jeszcze żyje.

Arianna · Gość

- No pięknie... I powiedz mi jeszcze, Salomonie, że to spotkanie uwieńczysz, stając po jego stronie. - Arianna wskazała ruchem głowy na postać w czarnym płaszczu. - Bo teraz już nic mnie nie zdziwi.

Salomon

Salom zignorował Arianę i podszedł do Nashera na wyciągnięcie dłoni.
- Nasher, tak? - powiedział Salomon z uśmiechem. - Demon Nasher. Właściciel najbardziej gadatliwego cienia na świecie. Miło cię poznać.

Cały czas patrzył na Nashera tak, jakby go nie widział.
- Masz coś, co jest tylko moje, oddaj mi go. - powiedział.