Cytadela Elfów

Abigail · Gość

- Tak czy owak macie mi obudzić tą ślicznotkę i stawić się z nią punktualnie za 25 minut w pokazowym. Odpowiadacie za nią głową - w momencie kiedy Aisaka podeszła do Alessandra ten mrugnął do dziewczyn jednym okiem i z olśniewającym uśmiechem dał się odciągnąć Aisace. Wysłuchał jej z mrożącą krew w żyłach powagą po czym uśmiechnął się wyrozumiale.
- Kotku, możesz zorganizować ten projekt na moje urodziny, bo jest bardzo kuszący, ale o ile po tylu latach nie zauważyłaś, urodziny mojego ojca są chwytem reklamowym mającym zapewnić nam mecenasów do naszej skromnej działalności. Jeśli sądzisz, że w dzisiejszych czasach można się utrzymać ze zwykłego latania po linach jak kot z pęcherzem, to zapraszam do mnie na uświadamiające korepetycje. Potrzebujemy opiekunów naszego cyrku, a takie imprezy jak ta nam ich zapewniają. Dzisiaj zaproszona jest śmietanka tutejszego miasteczka, ludzie z kasą i pozycją, którzy chcą zobaczyć wspaniałe widowisko.
Nagle przed rozmawiającymi wyrósł wysoki i szczupły mężczyzna. Popatrzył na oboje z powagą zamyślonym spojrzeniem i taktownie zapytał.
- Przepraszam, że przerywam Aleks, ale czy mogę prosić cię na chwilę? To dosyć ważne.
- Już idę Paolo - mężczyzna o poważnym wyrazie twarzy odszedł kawałek dalej, a Alessandro ponownie zwrócił się do Aisaki obejmują ją przy tym poufale ramieniem. - Także widzisz, Aisako. Biznes jest biznes i choćbym bardzo chciał muszę się podporządkować prawom tłumu. Pomyślimy kiedyś nad twoim rozwiązaniem, a teraz muszę cię z przykrością opuścić.
Skinął Aisace przyjacielsko głową po czym poszedł za Paolem.

Arianna · Gość

Dziewczyna westchnęła.
- Biznes, biznes, biznes... - mruknęła do siebie. - Utopić się w pieniądzach i się nimi udławić... Wolę się utopić w lampionach...
Po tych słowach skierowała się do namiotu, gdzie przed tym bawiła sie świetlikami.

meadhros umarath

Zdumiony wyraz nieogarniony
,przed nami cmentarz (to las spalony)
Tysiące zmarłych, przez pożar strawionych
sowy, puchacze, kruki i wrony… – zanucił cicho, idąc w niewielkiej odległości za Aisaką.

Lakhibakshi

-Tak czy owak macie mi obudzić tą ślicznotkę i stawić się z nią punktualnie za 25 minut w pokazowym. Odpowiadacie za nią głową- powiedział Alessandro i odszedł z Aisaką. Jeanne przewróciła wymownie oczami i westchnęła. To wszystko działo się zbyt szybko, jak na jej gust. Spojrzała z zamyśleniem na nieprzytomną Kalinę, przenosząc chwilę później wzrok na Shanarrę.
-Masz jakiś pomysł, jak ją obudzić? Bo szczerze mówiąc, ze mnie byłby kiepski medyk...- uśmiechnęła się do dziewczyny słabo. Ponownie spojrzała na Kalinę.
I jeszcze te ptaki! pomyślała ze zrezygnowaniem.
-W każdym razie nie zamierzam tracić pracy z powodu tej dziewczyny. W ostateczności rzeczywiście wylejemy na nią tę wodę- stwierdziła, trącając nogą przyniesione wcześniej wiadro.

Ivieth

-Nie w ostateczności, ale zaraz.-zarządziła z podłym uśmieszkiem. Co jak co, ale takie sytuacje uwielbiała, a tu wręcz ktoś każe jej wylewać na ludzi wiadra! -Lepiej martwmy się o jedzenie, bo wszyscy są nieźle wkurzeni.
Dźwignęła wiadro. -No to wio!
Chlusnęła wodą na nieprzytomną Kalinę.

Arianna · Gość

Aisaka zatrzymała się i odwróciła gwałtownie do chłopaka, że ten omal na nią nie wpadł.
- Poeta? - spytała z uśmiechem.

Saphira

Kalina gwałtownie otworzyła oczy. Poczuła, że leży na czymś miękkim,a w dodatku jest cała mokra. Rozejrzała się dokoła, jakby obudzona z koszmarnego snu.
- To już po wybuchu?Gdzie jest Samir?

meadhros umarath

Grisza zatrzymał się i podniósł posmutniały wzrok na dziewczynę.
- Raczej młody chłopiec, który przez chwilę uwierzył, że jest dobrym człowiekiem i, że ma talent. – odparł, po czym podszedł do Aisaki tak, że jego ramię prawie dotykało jej ramienia, jednak twarz Griszy zwrócona była w odwrotnym kierunku niż twarz dziewczyny. Nie chciał, aby widziała teraz jego oczy. Oczy wypełnione zapomnianymi dotąd wspomnieniami.

Arianna · Gość

- Hej, co to za smutny wzrok?
Dziewczyna sięgnęła do twarzy chłopaka, lekko trącając płatek jego ucha i wyjmując zeń złotą monetę.
- Masz talent do robienia pieniędzy - uśmiechnęła się, dając monetę swojemu rozmówcy. - A talent do wierszy masz, jeżeli to, co przed chwilą powiedziałeś, było twojego autorstwa.

Lakhibakshi

Jeanne nie zdążyła zatrzymać Shanarry, gdy ta sięgnęła po wiadro i wylała całą jego zawartość na Kalinę. O dziwo zabieg ów podziałał. Dziewczyna ocknęła się, pytając o Samira.
-Żadnego wybuchu nie było... To tylko pożar, a ty wlazłaś prosto w dym- powiedziała zdezorientowanej Kalinie. Rozejrzała się wokoło, krzyżując ręce za głową. -W dodatku mamy się zastanowić nad możliwymi rozwiązaniami 'żywieniowego kryzysu'...- linoskoczka wsłuchała się w brzmienie tych słów. Po chwili uśmiechnęła się pogodnie. -W najgorszym wypadku wszyscy będziemy jeść samirowe kremówki. Są niezłe.

Saphira

-Jak to nie było wybuchu?To znaczy, że Samir żyje?-Kalina odetchnęła z ulgą i szybko wstała, nie zważając na zawroty głowy i ciemne plamy przed oczyma.Radośnie, choć z lekkim niepokojem pobiegła w kierunku głównego namiotu myśląc po drodze, czy w ostateczności nie poświęcić jednego ze swoich podopiecznych, tych, jak mawiał Samir"potworów"

meadhros umarath

- Świat zniszczył w tym chłopcu wszystko, co ten posiadał. Wiarę w swój talent i własne dobro. - chłopak westchnął w zamyśleniu.
- Mamy dwadzieścia minut - odparł niespodziewanie zręcznie obracając w palcach monetę - kończymy rozplątywać lampiony, czy idziemy na herbatę?

Arianna · Gość

- To taka gra jest, wiesz... Świat niszy, a my odbudowujemy... - Twarz dziewczyny spoważniała na moment, lecz już po chwili znów rozjaśnił ją promienny uśmiech. - Aż dwadzieścia minut? Jasne! Lampiony i herbata!

meadhros umarath

Grisza uśmiechnął się, po czym ruszył w miejsce, gdzie rozplątywali lampiony przed wybuchem pożaru w kuchni.

Abigail · Gość

- Że też wam się jeszcze chce bawić tymi lampionami! - za plecami Griszy i Aisaki rozległ sie rozbawiony głos Samira po czym jego właściciel ustawił się w polu widzenia obojga.
- Serdecznie gratuluję wytrwałości. Zaproponował bym wam herbatkę, ale nie mamy gdzie by jej ugotować, więc musicie pracować o suchej gębie - uśmiechnął się promiennie. - A może chcielibyście, żebym pomógł? Podobno robaczki które wkłada się do tych lamionów potrafią nieźle ugryźć