Cytadela Elfów

Phoe

Jako iż uwielbiam kawę, często piszę ją pijąc i stąd nazwa tematu Mruga

A więc temacik z moją swego rodzaju poezją, powiedzmy. Dawkować będę po trochu by nie przedawkować i Wam nie zaszkodzić Jezyk

Teraz dam coś z nowszej twórczości, jak i starszej, daty podaję przy każdym wierszu. Najnowszy zostawiam na sam koniec bo wieje moją typową bezceremonialnością i nie chcę Was niepotrzebnie wystraszyć Jezyk

Taka ja i taki mój styl ale wiersze oceńcie Wy Mruga

Odrodzenie [Styczeń 2009]

Odradzam się z popiołów
Z ciekawością podnoszę głowę
W ten inny, nowy świat
W ten obcy mi dzisiaj świat

Odradzam się powoli
Jak kwiat wznoszę się ku słońcu
Bez pośpiechu wychodzę z mroków wspomnień
Bez pośpiechu poznając nowe zapachy

Odradzam się choć wydawałoby się
Że żal do świata spalił mnie w ogniu
Choć myślałam już, że Ja
Zatraciłam się bezpowrotnie

Modlitwa [Czerwiec 2007]

Rozmawiałam z Sobą
I szukałam pytań
A potem modliłam się do Boga
I słuchałam odpowiedzi

W ciemnym półmroku
Ciszy szumiących liści na wietrze
W szeptach pamięci mojej
Kaleczyłam siebie karmiąc słowa

Patrzyłam na krople z nieba
Zawsze są takie same – mokre i zimne
I żal też był taki sam
I pragnęłam wtedy by w ogniu uciszyć go
By w piruecie tańca na granicy
Zrobić błąd

Spotkanie [Wrzesień 2007]

Spotkałam Cię w grudniu
Zrobiłeś herbatę z cukrem i cytryną
I powiedziałeś że jesteś szczęśliwy

Cytryna była kwaśna
Cukier za mało słodki
A z czarnego nieba padał blady śnieg
Po spotkaniu został tylko żal
Trudno było wracać tymi samymi drogami
Trudno było wrócić
Tak po prostu wrócić

Rozmowy nocą [Styczeń 2009]

Paląca pustka rozczarowania ssie w żołądku
Smuga bezkształtnej myśli owiewa i mrozi umysł
Boli, tak cholernie boli gdy patrzę w pusty ekran

Postanowiłam nie powiedzieć już ani słowa
Powiedziałam sobie, że będę silna
Przyrzekłam wręcz, że będziesz błagać, wyczekiwać, cierpieć

Lecz Ty milczysz
Cierpię Ja

Szukam sensu
Szukam winy
Szukam błędu

Odrzucam złe myśli
One obwiniają nie Ciebie lecz Mnie

Dałam Ci szansę
Jednak znalazłam lukę w planie i dałam Ci szansę
Lecz byłeś nieugięty
Milczałeś

Znowu pragnęłam zrobić gest
Przecież ja je robiłam przez ostatnie cztery miesiące
Budowałam sieć
Muchą byłeś Ty
Dałeś się złapać
Głód został zaspokojony

Na krótko.

Cofnęłam się
Nigdy więcej chwil jednego zaspokojenia
I głodu później nie do wytrzymania
Nigdy więcej...

Przyrzekając sobie wiem
W końcu złamię się...
Zrobię gest...

Illidan

... wow... Odrodzenie jest genialne...

Opiekun

Phoe, kiedy zaczynałem z Tobą rozmowę w kuchni, nie spodziewałem się, że pojawisz się tutaj a co więcej, okaże się, że piszesz. Tym bardziej jestem bardzo zadowolony, że tu jesteś. Twoje wiersze nie są takie smutne jak sama twierdziłaś w Gospodzie. To przede wszystkim prawda serca, której nie można ubrać w ładne słowa. Dzięki temu to wszystko jest prawdziwe. Mam nadzieje, że pojawi się tutaj więcej tego co piszesz, ponieważ masz bardzo ciekawy styl. Jasny, mocny. Podziwiam...

Megi

A mnie się podoba "Rozmowy nocą" skąd ja takąs sytuację znam...

meadhros umarath

Niewiele potrafię powiedzieć.
Bardzo...pięknie. Trafia do mnie.

Dijkstra3

Zgadzam się z Hybem, jeśli masz coś jeszcze wyślij.

Phoe

Więc skoro ładnie prosicie to daję Wesoly

Najpierw najnowszy wiersz, napisany dzisiaj Mruga

Potem starszy ale bardzo mi bliski i na końcu znowu najnowsze.

Wspomnienie [Styczeń 2009]

Dzisiaj widziałam kroplę co spada
W kałużę
Dzisiaj widziałam potwory miasta
Co wśród szarości i dymu górują ponad nami

Dzisiaj próbowałam nazwać zapach tego miejsca
Kiedy spoglądałam na topniejący śnieg
Wiem jedno, pachnie inaczej
Niż zapach z centrum z czwartego piętra

Serce powoli drga
Jakby chciało zapłakać
Przypomniało sobie
Tamten ranek

To wtedy zmysły nakreśliły nowe kształty
Kształty wcześniej nie znane
W całym życiu nie rozpoznane
Wtedy wdzięczne za ten dar
Teraz przeklinające
Ich istnienie...

Gdyby nie... [Wrzesień 2007]

Gdyby nie słowa -
Słona rosa dziś
I wspomnień
Udusiłabym się

Gdyby nie kreślone znaki
Boskie kształty ukojenia
Gdyby nie one –
Umarłabym

Gdyby nie wiatr
Jedyna siła pozwalająca czuć –
Że żyję
Gdyby nie on
Nie byłoby mnie

Gdyby nie oczy
Obserwujące to co nie moje
Jak przez szybę obserwujące świat
I uśmiechy obce
Być może
Zabiłabym się

Gdyby nie płuca –
Łapczywe
Dym połykające
Kradnące zapachy kolejnego dnia
I szukające przeszłości w szaleństwie
Pewnie bym…

Gdyby nie Anioł
Lub Bóg
Czy Los
Gdyby nie on –
Straciłabym siebie

Dziękuję.

Huśtawka [Styczeń 2009]

Próbowaliśmy budować nić porozumienia
A tak szybko udało się wszystko zniweczyć
I choć zaczyna się nowe życie bez Nas
Spostrzegamy że świat nadal jest piękny

Wdychamy woń świeżego powietrza
Określamy nowe kształty życia
Jest zaskakujące
Burzliwe
Nie do przewidzenia...
Tak... całkowicie nie do przewidzenia

Żyjemy na huśtawce
Raz fruniemy w tył
Raz fruniemy w przód
I świat widzimy całkiem inaczej

O Boże, istoto ponad nami, maluczkimi
Czy Ty znasz naszą przyszłość jeszcze nie spisaną?
Czy widzisz, co się z nami stanie
Czy dotknie nas krzywda czy rozczarowanie?

Upadek [Styczeń 2009]

Jak mogłam się tak pomylić
Jak przez soczewkę obserwuję świat
Więc jak mogłam tak źle odczytać znaki?

Jak zaufać kolejny raz?
I ugasić żal po wspaniałych dniach
Gdy do końca utraciłam wiarę w ludzkie słowa i gesty

Megi

I znowu trałaś mi w nastrój... Phoe.... wiersz naprawdę śliczne... zwłaszcza ten ostatni "Upadek" przypadł mi do gustu Mruga

Phoe

Wiersz napisany w 2007, potem zedytowany do wstępu do opowiadania i już tak pozostały w tej postaci.

Narkotyk [2007-2008]

Jesteś moim narkotykiem
Ukochanym białym proszkiem
Kosztowną przyjemnością

Pokazałeś mi jak to jest –
Rozpływać się w Twoich objęciach
Czuć euforię gdy dotykasz ust
Nie widzieć świata poza Nami
Nie słyszeć ostrzegawczych słów

Spijam ostatnie krople z umysłu
Kiedy jeszcze byłeś przy mnie
Gdy nie odnajduję ciało moje
Całe krzyczy: nienawidzę!
A gdy potem upadnie bez sił
Wyszepcze: kocham…

Odczułam całym ciałem i duszą jak to jest -
Cierpieć gdy nie wracasz
I chcieć umrzeć wiedząc, że nie wrócisz

Megi

Wiersz świetny. Mnie sie podoba. Wesoly

Arianna · Gość

Phoe

Wiki, akurat tą strofę zmieniłam dopiero po 1,5 roku bytności samego wiersza Mruga

Wiem, że zmieniłam na lepsze bo moje myśli dojrzały do tego. A ktoś, chyba Megi napisała do wiersza "Wspomnienie" coś w rozumieniu, że osoba, która wypowiada się w wierszu po pewnym czasie i już poukładała swoje uczucia. Racja. Z resztą sam tytuł wiersza na to wskazuje Mruga

Phoe

Wiersz o którym nie wiem co mam myśleć. Napisany pod wpływem wielkich emocji, potem zedytowany i poukładany niby "jak należy" ale nie mam porównania do starej wersji bo mi komp zjadł więc nie mogę ocenić swoich własnych odczuć Smutny

Więc proszę o opinie.

Modlitwa

Boże, Ty co prowadzisz i strącasz dusze ludzkie
Proszę Ciebie we łzach będąc
Proszę Ciebie tak bardzo pokorna
Proszę Ciebie na kolanach klęcząc
I nie mając już siły na nic
Jedynie z tą prośbą na ustach
Tą samą co miesiąc temu
Składałam na progu Twojego domu

Wskaż nam drogę i naucz nas żyć
Abyśmy wiedzieli którędy podążać
I nie błądzili w domysłach umysłów
W bólu swoim i mrokach gestów
Ochroń nas od nas samych
Abyśmy nie musieli więcej płakać
Abyśmy nie musieli więcej cierpieć
Abyśmy nie musieli więcej błądzić

Megi

Ciekawy wiersz... ale mam nieodparte wrażenie, że można by go jeszcze trochę wyśrubować... ale ja to się niby nie znam...

Phoe

Wiesz, co Megi? Też mi się chyba tak wydaje. Czegoś tu brakuje i chyba już wiem czego. Popracuję jeszcze nad tym. A teraz proszę państwa, jedyne 3 w pełni pozytywne wiersze, bo jak wiadomo same smutasy daję. Dwa starsze, jeden nowy.

I.2009 Dziękuję raz jeszcze

Dziękowałam Ci zimą
Kiedy w sercu moim rozpaliłeś ciepło
Dziękowałam Ci za uśmiech
Co wśród deszczu pojawił się przede mną
Dziękowałam Ci że byłeś
Kiedy płacząc wyznawałam żal swój

Dziękuję Ci i teraz
Bo uwierzyłam w siebie i znalazłam drogę
Tą właściwą wśród życia krętych ścieżek
Bo wśród deszczu nie widzę już tylko mokrych kropel
Bo wreszcie pierwszy raz od lat potrafię patrzeć w słońce

XI.2008 Dziękuję

W dzień chmurny, jak ołów
Nad głowami zmęczonych dusz
Nad głowami smutków i o spokój próśb

W dzień bez nadziei i myśli o jutrze
Zobaczyłam Twoją uśmiechniętą twarz

Dziś chcę Ci powiedzieć
Dziękuję

XI.2008 Wyznanie

Razem z Tobą w moje życie wkradło się szczęście
Nawet rozmowy o niczym niosły ze sobą jakiś sens
Przy Tobie poczułam się kobietą
I zrozumiałam co znaczy miłość

Nikt nie docenił mnie tak jak Ty
Kiedy przez łzy poznałeś mój żal
I od nikogo nie usłyszałam tyle ciepłych słów
Kiedy zwątpiłam w siebie

Przez całe swoje życie
Nawet raz
Nikt nie dbał o mnie tak abym w tym cieple
Chciała wiecznie trwać

Wdzięczna jestem Bogu za ten dar
Za tę odrobinę szczęścia
Za chwile co płyną leniwie
Za każdy uśmiech i łzę

Bo gdy w sercach nosimy plany na przyszłość
A w duszy spokój i nadzieję na lepsze jutro
Mogę wyznać
Tak, wreszcie jestem szczęśliwa