Cytadela Elfów

Phoe

Cieszę się Wesoly

a teraz znowu coś innego.

Kącik

Lubię oglądać wschody i zachody
z piątego piętra.
Mam tam takie miejsce prywatne,
małe i ciasne.
W nim mogę poczuć smak powietrza
gdy mi go zabraknie.

W tym kąciku można wszystko.
Można się zapomnieć
i można marzyć.
Można podglądać ludzi i rozważyć
czy im na głowy nie napluć.
Można też zobaczyć różowego kucyka
i udawać, że jest się na marsie.
Można się winem upić
jeśli butelka stoi zbyt blisko.
Z tym ostatnim trzeba uważać.
w czasie zapomniana o Wielkich Tego Świata Sprawach.

Kto by pomyślał, że Bóg tak urządzi,
że na tym piątym piętrze będzie tak dobry widok.

Utracone przestrzenie

Pamiętam gdy wystarczyło mieć małe łóżko i stolik
w sześciu metrach kwadratowych.
Bo gdy wychodziliśmy za próg
mieliśmy dla siebie cały świat.

Teraz oddałabym wszystko;
łóżko, stolik, NAWET szafę
by znowu odzyskać utracone przestrzenie.

Phoe

Tęskno mi
do słońca, lata i dni wypełnionych słodkim odpoczynkiem.
Tęskno mi
do miłości, spokoju i ludzi, którzy nie mają czasu.

Tęsknię bardzo,
mocno,
całym ciałem
za radością i marzeniami.

Całe ostatnie życie stało się ciągłym wyczekiwaniem
aż ugasi się ten żal za spełnieniem i dosięgnięciem rzeczy niedostępnych.
Całe ostatnie życie to ciągłe zapychanie
czasu problemami, obowiązkami, pracą, remontem
- prozą życia tak codzienną i zimną jak deszcz, gdy zabrakło parasola.

Tęskno mi
i wyrazić tego nie umiem choćbym tysiąc razy napisała; tęsknota…
Bo ona pali się żarem w sercu i mrozi je jednocześnie,
tak, że ugasić jej nie sposób.

Megi

Piękne i prawdziwe, gratki Phoe Wesoly

Phoe

"Naukowe wyjaśnienia"

Błądzenie po omacku
w pseudonauce i domysłach
nie pozostało już miejsca na romantyzm
zamieniono go na suchą kalkulację

może on zranił bo miał złe wzorce rodzinne
może opuścił bo cierpi na lęk przed związaniem
może ma funkcjonalny defekt w mózgu czyniący go
niezdolnym do miłości.

Phoe · Wysłany: Czw 21:37, 25 Mar 2010 Temat postu:

Jeszcze nigdy myśli nie były tak puste i blade.
Krążą wokół, rozpływają się w powietrzu.
Nie można uchwyci żadnej.

Pająkowate palce zaciskają się z niczym.
Ulotność, domena chwili.
Choć jeszcze nigdy nie pozostawiała mnie nagiej.

Sekundy mijają bezlitośnie
i nic nie zostaje z ich obecności.
Tylko te myśli puste i blade,
nie dające określić swej istoty żadnym słowem.