Cytadela Elfów

Arianna · Gość

Zacznijmy od tego, że to, co widzimy w filmie, wymyśla scenarzysta, a reżyser wprowadza słowa z kartki w obraz.
Widzisz, Łukasz, film to film. To jednodniowy obraz, wybuch w Twoim mózgu, nie poruszający wyobraźni, bo masz wszystko na tacy. Film nie ma duszy. Nie może jej mieć. (rzadko kiedy zdarzają się filmy, które można nazwać dziełem sztuki...). A literatura, to dusza zamknięta w słowach. Nie porównuj tych dwóch dziedzin, bo to jakbyś porównywał źdźbło trawy z całym lasem. Filmy są po to, by na nich zarabiać. Taki jest ich główny cel. Książki tworzy się w nieco innym celu...

Illidan

... a czy scenarzysta nie może być reżyserem jednocześnie?... już były takie przypadki...
... ojej... zaczynam wątpić... nie ma filmów z duszą?... to ja nie wiem, czego Ty oczekujesz od nich, ale ja widziałem, i to nie jeden, film z duszą... chyba, że swoją wideotekę zapełnia się jakimś amerykańskim, sensacyjnym kiczem, no to w takim razie przyznaję Ci rację, ale tylko wtedy... film nie porusza wyobraźni, ale działa na zmysły: na oko, czy ucho... porównywanie filmu i książki to nie porównywanie trawy do lasu... zarówno litera jak i obraz kształtują naszą kulturę i zarówno są beznadziejne książki jak i beznadziejne filmy...

Arianna · Gość

Były takie takie przypadki, owszem, nie przeczę. Ale ogólnie rzecz biorąc, historię tworzy scenarzysta.
Napisałam, że rzadko się zdarzają filmy, które można nazwać dziełem sztuki, co znaczy, że takowe są. Owszem, filmy poruszają, ale nie tak bardzo jak książki i w wyścigu z literaturą film nigdy nie wygra.

A poza tym, Łukasz, ta dyskusja nie ma sensu. To temat o książce Megi, a my tu już o filmach. W stronę spamu zaciąga lekko.
Żadne z nas nie ustąpi. Ty trwasz twardo przy swoim, bo postanowiłeś napisać kilka książek w świecie Śródziemia i przyznanie mi racji po prostu rozbiłoby Twoje postanowienie. A ja podchodzę bardzo honorowo do pisania i zawsze będę stała przy tym, że skoro się ma talent, to potrafi się stworzyć coś swojego, a nie żerować na cudzym.
Proponuję zakończenie tej wymiany zdań lub jeżeli bardzo chcesz dyskutować dalej na ten temat, zakładaj odpowiedni temacik i dyskutujmy tam.

Dodam od siebie na zakończenie tylko tyle, że niczego nie odwołuję, a racji Ci nie przyznam, bo według mnie jej nie masz, więc w żaden sposób nie mogę Ci jej przyznać, a co za tym idzie, nie rozbija to mojego "postanowienia". A określenie: "żerowanie na cudzym" jest mało kulturalne i średnio pasuje do Twoich ust. Dyskusja zakończona. Megi, sorry za zaśmiecanie Twojego tematu. Wesoly

Megi

Nie gniewam się Wesoly

. Na razie chyba tematu o tym nie ma wiec napisze tu: Aria rozpoczynając książkę też miałam wrażenie że za dużo elementów zaczerpnę z twórczości Tolkiena, ale jeden argument przeważył i Łukasz zdążył go już przytoczyć: że Śródziemie to wyjątkowy świat i zasługuje na to, by go rozwijać i rozbudowywać i to nie tylko przeze mnie w sposób dość niedoskonały. Świat Tolkiena jest tak skonstruowany że pobudza wyobraźnie do tworzenia własnych historii.

PS. Ill, trzymam kciuki za te Twoje książki o przygodach Era:!: Tylko mała prośba: jak już będziesz pisał to zarzucić na forum please Wesoly

Zaczątek jednej już macie. Wesoly

TH opiera się na pierwszej z nich i opowiada o losach Erelena i jego drużyny. Tylko trzeba będzie bardziej popracować nad organizacją czasu, żeby tylko na czczych słowach się nie skończyło.

Abigail · Gość

Droga Megi Jezyk

Przeczytałam Twoje opowiadanko i teraz moja kolej na skomentowanie go. Wszystko, co napiszę, będzie w jak najbardziej dobrej wierze i, być może niestety, szczerze. Nie zamierzam Cię oszczędzać i uzbrój się w cierpliwość. Nie chcę się Ciebie czepiać, ale uważam, że nie ma co się cackać i byłoby mi szalenie miło gdybyś przyjęła to co Ci napiszę, jako szanse na podniesienie poziomu Twojej twórczości

A jeżeli uznasz, że się czepiam, to od razu proszę o sprostowanie i wybaczenie. Ja piszę tylko z punktu widzenia czytelnia, a domyślam się, że krytykować jest łatwo, a samemu napisać już nie tak bardzo.

Na wstępie powiem, że musze zgodzić się, ze wszystkim co napisała w swoim komentarzu Aria. Popieram ją we wszystkim co napisała, poza tylko jednym punktem. Nie uważam, żeby pisanie kontynuacji czyjegoś dzieła było plagiatem, a nawet myślę, że jest odwrotnie. Pisanie kontynuacji jest rzeczą niezwykle trudną, z pewnością o wiele wiele trudniejszą od wymyślenia własnego świata i wymaga dużo odwagi. Ponieważ kiedy bierzesz się za coś czyjegoś, musisz twardo trzymać się, tego co on napisał i tak wszystko ułożyć, żeby było to zgodne ze wszelkimi pierwotnym założeniami autora co do jego świata i opowieść utrzymać w duchu tego co on wymyślił. Pisząc kontynuację musisz cały czas pamiętać, że to co wymyślasz tak naprawdę nie jest do końca Twoje, bo podstawą tego jest już czyjś inny pomysł. Dlatego niewybaczalne jest, żeby

Megi

Droga Abi,
Dzięki za koment(i powiem Ci ze na mój gust to Aria się bardziej czepiała Jezyk

). Ale chętnie wyjaśnie kilka spraw.

Po pierwsze: pisanie "CDDŚ" zostało "zawieszone" z dwóch powodów: pierwszy wkrotce zaczne studia i pewnie bede miala malo czasu, a drugi jest taki ze zamierzam sie zabrac za poprawe pierwszych rozdziałów, jak również przygotwać porzadniej VII rozdział.

Po drugie: Abi nie mogę zgodzić się z jedną rzeczą. O Minas Noruth napisałam że się nazwa zmieniła. Jeśli Ci chodzi o to, że Aragorn gdy żył, wskrzesił Królestwo Arnoru: to spieszę ze sprostowaniem: owszem Aragorn wskrzesił to państwo, ale w unii personalnej z Gondorem, poza tym nie władał nim pośrednio przez Namiestnika. W mojej książce natomiast akcja toczy się gdy ta unia się już rozpadła i Arnorem zaczeli bezpośrednio władać królowie.

Po trzecie: jeśli chodzi o tą scenę kiedy Arna wychodzi na ulice miasta... to racja... od początku ta scena była trochę naciągana... "mea culpa"... ale jak wczesniej piasalam planuje zrobić wielką poprawkę pierwszych rozdziałów i ta scena od początku miała iść "na pierwszy ogień"

Po czwarte: Eliz jest starym, dobrym przyjacielem Arny i zna ją bardzo dobrze. Ja i jej upór( choć czasami mu się zdaży o tym zapomnieć Jezyk

).

Po piąte: to nie Arna ich sprowadza tylko Elizer Uwaga

I jeszcze jedno: Arna nie jest "bezmyslna dziewczynka" ktora ma kaprys wyjscia w góry! Może nie miałaś tego na myśli, ale wg mnie tu ja tak przedstawiłaś. Poza tym Arnthomor jest owszem zazdrosny o siostre ale dlatego ze ja kocha, dziwna, zaborcza miloscia, ale kocha! I naprawde myslisz ze Arna nie umiala by tego wykorzystać?

Po szóste: chyba dokładnie nie czytałaś "sprawozdania" przewodnika. Pogoń była ale nie odnosła skutku. Dalej: pogoń za drużyna Arny zarządził król, a jednocześnie brat Arnony. Może i nie zwracał uwagi na to, że siostra zaczytuje sie znowu w bibliotece(wspomniałam że Arna interesowała się dziejami Śródziemia, a skąd miała czerpać wiedzę?). Ale później wchodzi do jej pokoju( bo myslał że miś rozszarparł) i co widzi? Puste kufry, szafy, zero ubrań siostry( a to przecież dziewczyna trochę ich musiała zabrać!). A że ksieżniczka wczesniej juz mu zawracala głowę wyprawą za góry... a oni są ich pobliżu... to pierwsze skojarzenie było jasne: kochana siostrunia nawiała!

Po siódme: misiu owszem był przerazony ale nie na tyle glupi ze gdy sie w koncu wyrwal nie zauwazyl uciekajacej ksiezniczki i jej konia... naprawde myslisz ze tak latwo by zrezygnowal z dwudaniowego obiadu? Dlatego jest stromyk, by misio mogl zgubic trop... chociaz... podsunelas mi powien pomysl do poprawki ale nie zdradze jaki... Jezyk

Po ósme: Loerna sokoły znały i to dobrze... zwlaszcza jako dobrego mysliwego...(jego zdziwienie ze w tej okolicy bylo ich az tyle)i dlatego ie chcialy dalej ryzykowac chyba logiczne?

Co do Krestira: tarcza go nie ochroniła tak dokładnie... a to ze Krestir od razu wylazl bo zaczepce o tchórzu...to wcale nie znaczy ze jest "wielkim dziciakiem". W tych czasach raczej rzadko pozwalano by komus uchodzilo przezwanie kogos "tchórzem" szczegolnie rycerza. Niektorzy umieli do tego podchodzic z wiekszym dystansem a inni jak Krestir nie...

Fajnie ze Ci sie podoba postac Arny... mnie najbardziej jednak urzeka w niej co innego ze pomimo tego ze prosiła reszte aby jej nie traktowali ulgowo( z tytulu bycia ksiezniczka) to jednak udalo jej sie wypracowac pewien posłuch... Jezyk

Arianna · Gość

Abigail · Gość

Taaa... słucha Arii, ona wie co mówi. A teraz ja napisze jak to wyglada z mojej strony Jezyk

[błahahaHAHAHA]

Arianna · Gość

No cóż... Abi, wyobraź sobie, że myśmy nie miały racji! Tak, porażka na całej linii, co? Ubiczujemy się gotowanym makaronem...

O co mi chodzi? Już mówię:

Jestem człowiekiem takim, że jak mnie coś intryguje, to o tym myślę, i myślę, i myślę. Tak też było w przypadku owego misia i jego zachowania wobec księzniczki. Dotarłam więc do pana, który jest myśliwym i polować uwielbia, Był już w Kanadzie i Kamczatce na polowaniu na misie, więc doświadczenie ma. Chciałam znać jego zdanie. I wiecie co? Megi, moja droga, wybacz mi moje zaślepienie, ale możesz mieć całkowitą rację, Misiu MÓGŁ polecieć za księżniczką.
Chodzi o to, że każdy niedźwiedź jest inny, ma inny charakter i nigdy nie wiadomo jak się zachowa. Może zrobić cokolwiek.

Więc, Megi, zwracam honor w tej kwestii Wesoly

P.S. ale co do innych kwestii zdania nie zmieniam Wesoly

Megi

Dzięki Aria! Wesoly

Bo jesli chodzi oscenke z misiem to nie wiedzialam jak ja poprawić kompletnie, a tak...jeden problem mniej... ale mam do Ciebie, Arianno małą prośbę możesz zerknąć do tematu "Wertiana"?

Arianna · Gość

Zerknę, nie omieszkam. Przymierzam się do niej od kilku dni. Jak pewnie zauważyłaś, może z opuźnienieniem, ale czytam wszystkie w tym dziale i komentuję

Megi

To czekam na kolejną porcję Twojej krytyki Ario....

Megi

Najpierw małe przeprosiny za multiposting. Hyb, wybacz, ale ten news, chyba zasługuje na osobny post

A teraz przejdę moi mili do rzeczy<odchrząka> Z dniem dzisiejszym, a więc 21 sierpnia 2009 roku ogłoszam REAKTYWACJĘ "CIĄGU DALSZEGO DZIEJÓW ŚRÓDZIEMIA" Uwaga

Tak, tak czekają Was ponowne spotkania z księżniczką Arnoną, Arcelirem, Elizerem i resztą bohaterów, chcących położyć kres Wielkiej Wojnie w Śródziemiu oraz tajemniczym zjawiskom Uwaga

Dziś dostaniecie tylko Prolog, ale jescze dziś planuję siąść nad rozdziałem I, który nazywa się "Kłopotliwy pomysł".

Ale zanim przeczytacie nową, poprawioną wersję PROLOGU, poproszę Was o oklaski, dla naszego wspaniałego Admina, Opiekuna, który mi tym razem pomógł<bije brawo w kierunku Hyba>

A teraz to na co czekaliście:

PROLOG

Od czasów śmierci króla Aragorna minęło już wiele, wiele wieków, a na tronie Gondoru i Rohanu zasiadał niejeden władca. Dużo rzeczy uległo też zgubnemu działaniu czasu i nic nie jest takie, jakie było w czasach Froda i jego przyjaciół.
Aragorn cieszył się długim życiem razem ze swą małżonką Arweną, córką Elronda i Celebriany, mieli syna Eldariona i wiele córek. Król Ellesar władał zarówno ziemiami Gondoru, jak i Arnoru mądrze i sprawiedliwie. Do północnych krain wysłał swojego Namiestnika, aby w jego imieniu zarządzał tamtymi ziemiami.
Z kolei Eldarionowi urodził się również jeden syn. Wkrótce okazało się, że w królewskiej rodzinie pojawia się tylko jeden mężczyzna na pokolenie. Ten stan rzeczy trwał długo. Z biegiem czasu nastało jednak radosne wydarzenie, zarówno dla Gondoru, jak i dla całego Śródziemia. Żona obecnego króla, który wówczas władał państwem powiła mu bliźniaki - dwóch pięknych, rosłych chłopców. Nadano im imiona Doromora i Naromora, a z okazji ich narodzin wyprawiono wielką ucztę, na którą zaproszono wszystkie koronowane głowy. Zabawa trwała kilka dni. Chłopcy rośli, doskonaląc swoje talenty. Doromor odznaczał się niepospolitą siłą, a Noromor inteligencja i sprytem. Pojawił się natomiast problem sukcesji tronu, jednak Naromor swą niebywałą mądrością go rozwiązał:

- Wyruszę na północ wraz ze swą małżonką i drużyną, a także z rodzinami rycerzy i będę władał Arnorem osobno, w unii z Gondorem.

Ojciec braci przystał na to rozwiązanie i po jego śmierci powstały dwa osobne państwa w ścisłej unii ze sobą: Gondor ze stolicą w Minas Tirith, którym rządził Doromor oraz Arnor, którym władał Naromor ze stolicy w Annuminas.

Bracia zachowali dobre stosunki z lat młodości i często się odwiedzali. Powszechny pokój, poza małymi potyczkami z goblinami, zapanował w całym Środziemiu, które weszło w „złoty wiek”. Rozwijał się handel i kultura. Na pokoju zaczęły bogacić się wszystkie krainy, nie tylko Arnor i Gondor, lecz nawet hobbickie Shire, uchylono bowiem zakaz wjazdu ludzi, a w Traktacie zapisano, iż znajduje się ono pod wspólną ochrona wszystkich państw Środziemia, a samo pozostaje jako kraj „wieczyście neutralny”.
Ale jak to zwykle bywa nic nie trwa wiecznie, wiec i te dobre czasy zaczęły mijać. Stosunki pomiędzy Gondorem a Arnorem zaczęły się stopniowo pogarszać z pokolenia na pokolenie, aż w końcu wybuchła Wielka Wojna. Ciągnęła się latami, a trwała tak długo, że już nikt nie pamięta dokładnie, jaki był powód nieporozumienia. Rohańczycy, Elfy Niższe oraz krasnoludy mieszkające w Królestwie Samotnej Góry stwierdzili, że ta wojna nie przyniesie im nic dobrego, dlatego nie angażowali się w nią, a hobbici? Nawet gdyby bardzo chciały, miały status państwa neutralnego. Dlatego wojna wydawała się nie mieć końca. Wiele miast zostało doszczętnie zniszczonych a wszystkich mieszkańców zabito. Rozpoczęto budowę nowych miast. W chwili, w której rozpocznę moja opowieść trwa zawieszenie broni, wiec czasy są względnie spokojne. Ale to tylko pozory, naprawdę obie strony jedynie czekają na pojawienie się pretekstu do otwartej wojny.

Jednak Wielka Wojna nie była jedynym nieszczęściem, jakie dotknęło Środziemie w ostatnich latach. Klimat, do tej pory łagodny zmienił się nie do poznania. Lata stały się wyjątkowo upalne, prawie wszędzie panowały susze, a burze stały się groźniejsze i częstsze. Zimy natomiast bywały coraz to bardziej mroźne, a śnieżyc i zamieci było tyle, iż nie sposób było przedostać się przez góry. Mało tego, ludzie mieszkający nad brzegiem morza zaczęli zauważać, że poziom wody jest coraz wyższy i tereny nadmorskie zaczęły nawiedzać liczne powodzie.

Oto historia, która położyła kres wojnie, a także tajemniczym i groźnym zjawiskom oraz przywróciła pokój i harmonię w Śródziemiu.

Illidan

... hm... dostrzegam pewien błąd odnośnie Arweny - niech szanowna autorka i redakcja zechcą zwrócić nań uwagę... Wesoly

otóż... po śmierci Króla Ellesara (1541 rok), Arwena udaje się do Lorien, gdzie w niecały rok później sama umiera i spoczywa na Cerin Amroth... więc informacja o tym, jakoby dosyć długo tylko jeden mężczyzna pojawiał się w królewskiej rodzinie na pokolenie (zważywszy, że Eldarion piastuje urząd króla zaledwie przez rok i może jeszcze nie mieć dzieci) wydaje się naciągana... Wesoly

bo jeśliby nawet miał już potomków, to byłoby bardzo pochopne wyciągać takie wnioski zaledwie na niecałych dwóch pokoleniach... Wesoly

Megi

Dzięki za uwagę Ill Wesoly