Cytadela Elfów

Illidan

... temat wydzielony z Gospody... myślę, że zasługuje na chwilę uwagi i osobistej refleksji...
... myślę to, co robię; robię to, co myślę - więc wszystko jest w porządku... najważniejsze jest to, by być w zgodzie z samym sobą, a jeśli inni nie potrafią zaakceptować Cię takim, jakim jesteś, no to mają problem...

Arianna · Gość

A ja myślałam, że trzeba czasem się zmieniać, ze względu na innych i że prawdziwy chrześcijanin wiecznie się nawraca...

Illidan

... nawraca się, jeśli postępuje źle...
... zmiana ze względu na innych?... hm... co z tego, że ja się zmienię, jeśli oni się nie zmienią?... sztuka nie polega na akceptacji przez nich "mnie idealnego", ale mnie takim, jakim jestem... mnie z moimi zaletami, ale przede wszystkim mnie z moimi wadami...

Arianna · Gość

Zawsze jest cos, co robisz źle i stale nad tym należy pracować.

A co do innych... Nie można tak myśleć! Przede wszystkim nie możesz akceptować swoich wad, tylko musisz zmieniać je i pracować nad swymi złymi stronami. Nie patrz na innych, tylko na siebie.

Illidan

... hm... dla rozjaśnienia sytuacji... grzech a wada to nie to samo... grzech jest złem i trzeba się z niego nawracać... wada jest niedoskonałością i można nad nią pracować...
... to jest takie obracanie kota ogonem: "nie patrz na innych, tylko na siebie"... bo ostatnio stale widzę, jak wymaga się ode mnie, nie zważając, że samemu też pasowałoby nad czymś popracować - to taka osobista obserwacja otoczenia...
... skoro nie akceptuję swoich wad, nie akceptuję siebie samego... bo "ja" to nie tylko moje zalety, za które jestem chwalony... to fałszywy obraz samego siebie... "ja" to również wady, za które czasami dostaję po tyłku od życia... ale to jest mój prawdziwy obraz siebie... nie taki, jaki sobie wymyślili inni, jaki chcieliby, żeby był... to jest zwyczajne ograniczenie wolności drugiego człowieka - zmiana we własną wizję "mnie idealnego", począwszy od takich błahych rzeczy jak wygląd, a skończywszy na ingerencji w moją osobowość...

Arianna · Gość

Egoistycznie...

Megi

Prawdziwe... i uniwersalne... nie wiem za bardzo jakie są poglądy Łukasza, ale tu się z nim zgadzam: nie można kreować zakłamanego obrazu siebie: każdy ma zalety i wady. I wg mnie trzeba pracować zarówno nad zaletami( które najczęściej są naszymi talentami) jak i nad wadami. Tylko że z wadami jest taki jeden mały szczegół przynajmniej wg mnie że do końca nie da się ich wyeliminować, bo są częścią naszej osobowości, chwila nieuwagi i wada wraca.

Jeśli chodzi o nawracanie się to na moje rozumowanie więcej racji ma Aria(choć nie całkowitą ale i tak więcej od Illa). Chrześcijanin powinien się cały czas nawracać i wymagać od siebie... bo Illu zapomniałeś o jednym fragmencie z Pisma Św. kiedy to Jezus mówi o drzazdze i belce. Ja tam staram się tym kierować i jak już zwracam komuś uwagę to albo sama nad tym pracuje albo znam się/ nie ma z tym większych problemów ...

Arianna · Gość

Nie można stwierdzić: 'Akceptuję swoje wady, taki właśnie jestem i niech inni się ze mną takim męczą, bo nie będę się zmieniał tylko dlatego, że oni tego chcą. Niech lepiej pracują nad sobą'. Usiąść i skrzyżować rączki na piersi.

Kochasz i chcesz komuś dać siebie. Czy dajesz prezent byle jaki? Nie. Zawsze starasz się by był jak najlepszy. I siebie musisz dawać ludziom jak najbardziej dobrego. Wady są zawsze, sztuką jest nie akceptowanie ich, a praca nad nimi. Cały świat się nie zmieni, ale Ty możesz zmienić siebie.

Mój drogi, jakbym ja tu swoje wady zaakceptowała i pokazała Ci swoje pazurki, nie wiem czy chciałbyś mnie znać, uwierz mi. Ale ja pracuję nad sobą i dzięki temu jako tako da się ze mną wytrzymać Wesoly

Illidan

... czy egoizm to akceptowanie siebie ze swoimi wadami?... czy egoizm to akceptowanie siebie takiego, jakim się jest naprawdę, czyli akceptowanie "ja realnego"?... nie... egoizm to stawianie siebie na pierwszym miejscu w swojej hierarchii wartości... egoizm to robienie wszystkiego tylko po to, by MNIE było najlepiej, by MNIE się powodziło, by MI wszyscy zazdrościli...
... jeszcze raz wyjaśniam: grzech a wada to nie to samo... nie zapomniałem o fragmencie z Pisma Świętego o belce i drzazdze... to właśnie na tym fragmencie się opieram... bo w moim oku jest belka, a w oku drugiego jest drzazga... i ja, chcąc naprawiać innych, wytykając ich wady i słabości, dostrzegam w ich oku drzazgę... natomiast nie widzę swoich wad i swoich słabości - nie widzę belki w swoim oku... a dlaczego to jest takie wyolbrzymione porównanie?... bo drzazga pochodzi od belki... bo może moje wady, których ja w sobie nie dostrzegam, są powodem powstawania wad u innych... i jak mogę zaakceptować istnienie drugiego człowieka, jeśli nie akceptuję siebie?... jak mogę zaakceptować jego wady i niedoskonałości, jeśli nie akceptuję własnych słabości?...
... tu nie chodzi o skrzyżowanie rąk na piersi, obrażenie się na cały świat i pokazanie pazurków... kiedy daję komuś prezent, oczywistą rzeczą jest, że chcę, by był jak najlepszy... ale ważniejsze dla mnie jest, by ten prezent był szczery, by był prawdziwy... nafaszerowany chemikaliami i konserwantami prezent może i będzie najpiękniejszy, ale czy będzie szczery i prawdziwy?... nie sztuką jest kochać (nie mówię tu o prawdziwej miłości, żeby było jasne, bo miłość to nie uczucie) zalety drugiego człowieka, czyli własną wizję "Ty idealnego"... sztuką jest obdarzyć miłością "Ty realnego" - człowieka z zaletami, ale przede wszystkim człowieka z jego wadami, słabościami, niedoskonałościami, problemami... sztuką jest obdarzyć miłością człowieka takim, jakim jest, bezinteresownie, bez chęci i zapędów zmiany jego osobowości... w przeciwnym razie tutaj mamy do czynienia z egoizmem... bo wtedy JA chcę, by on był taki, jak MI się podoba...

Gość

no. hm wróćmy do początku