Cytadela Elfów

Abigail · Gość

[ustawia duże półkole z czerwonych, obijanych aksamitem dużych i rzecz jasna wygodnych foteli, ostatnie poprawki eleganckiego, nienagannie wyprasowanego ubioru przed lustrem, sprawdza działanie mikrofonu przypiętego do kołnierzya, zasiada na czarnym fotelu stojącym nieco z boku, światła, 3... 2... 1... akcja!]

Witam wszystkich którzy zajrzeli do tego działu. Rozpoczynamy audycję II stopnia dla miłośników Narnii. Jeżeli nie byłeś jeszcze we wcześniejszym temacie tego działu "Czytaliście, słyszeliście, widzieliście?" autorstwa Użytkownika-Administratora Arianny, serdecznie zapraszam Cię najpierw do wypowiedzi w nim. Jeśli Twoja odpowiedź na chociaż jedno w pytań tytułowych brzmi tamtego tematu tak i jeśli urzekła Cię pełna magii, fascynująca całe pokolenia kraina Narnii, ten temat jest dla Ciebie. Zapraszam, rozsiądź się wygodnie na jednym z naszych markowych foteli i opowiedz nam, dlaczego właściwie Narnia zdobyła Twoje czytelnicze serce? Co najbardziej Cię porwało? Barwna fabuła, urzekające miejce akcji, postacie? A może wyniosłeś Narnię w sercu z czasów przedszkola? Co było pierwsze, film czy książka? I za jaką cechę tej opowieści wyróżniłbyś/wyróżniłabyś Opowieści z Narnii spośród całej reszty dorobku pisarkiego naszej cywilizacji? Chciałabym wiedzieć, dlaczego właściwie kochamy Narnię.

Jeżeli jednak zajrzałeś do tego tematu, a Narnia nie jest dla Ciebie niczym ciekawym, poza bujdą dla pięciolatków, również zapraszam do wyłożenia nam Twoich odczuć. Tylko streszczaj się przy tym, bo to jednak temat dla jej pasjonatów Jezyk

Arianna · Gość

Ach, coż za temat. Muach, muach, muach Wesoly

Ja najpierw przeczytałam (zawsze czytaj książki przed obejrzeniem ekranizacji, nigdy na odwrót - jedna z przepowiedni oddanego czytelnika). Czytałam przed maturą... Dlatego też wyniki są takie jakie są...
Zaczęłam czytać i nie moglam się oderwać. Brat dostał od mamy w prezencie wszystkie części Narnii w dwóch tomach, ale oczywiście czytała je bezczelna siostra

. Jednak wciąż mi się marzy własna Narnia... Mr...

Potem był film. To była pierwsza ekranizacja książki, ktora rzuciła mnie na kolana. No o wiadomo, że jak się czytało wcześniej książkę, to film z nią nie wygra. Ten też nie wygrał, ale był wspaniały. Aslanem wciąż się zachwycam...

Ale drugi, czyli Książuś Kaspianuś... Pff... Tanie romansidło zrobili. Szlag by trafił tego, co scenariusz pisał -.-

meadhros umarath

Arianna · Gość

RPG w Narnii... Hm... Grałam już w dwóch w tym świecie...

Abigail · Gość

Łiiii, nareszcie to mogem powiedzieć Jezyk

Aria, nie spamxD

[przywołuje sie do porządku i przybiera z powrotem pełną godności postawę]

Wypada, żebym i ja się wypowiedziała. Znalazałam wczoraj wypisane dawno temu fragmenty które ujęły mnie w niezykły sposób podczas któregoś tam z rzędu czytania cyklu. One mi przypomniały dlaczego właściwie tak strasznie uwielbiam prostą, głęboką i bogatą Narnię.

Narnia. Szczęśliwa Narnia. Narnia porośniętych wrzosem wzgórz i tymiankowych dolin, Narnia wielu rzek, wilgotnych górskich polan, omszałych jaskiń i przepastnych puszcz, rozbrzmiewajacych odgłosem młotów i siekier karłów. Och, słodkie powietrze Narni! Lepsza jst jedna godzina życia w Narni niż tysiąc w Kalormenie.

Istne inhalacje dla mózgu, jeszcze przez kilka godzin po przeczytaniu oddycha się tak lekko Jezyk

Piękne jest też to, że Narnia jest do czytania sercem, duszą i wyobraźnią, a nie umysłem. Jeśli ktoś ma ochotę wgłębiać się w Narnię mózgiem, to lepiej niech poczyta Encyklopedię Britannica, albo podręcznik do Kultury Języka PWN Hanny Jadackiej (serdecznie polecam, bardzo poszerza horyzonty^^).
Czyż jednak nie lepiej zobaczyć Lwa i umrzeć, niż być Tisrokiem całego świata i żyć, nie widząc go?

- Kim jesteś? - zapytał prawie szeptem.
- Kimś, kto bardzo długo czekał na to, aż przemówisz - odpowiedziało to Coś. Głos nie był donośny, ale bardzo dźwięczny i głęboki. (...)
- Nie mogę cię w ogóle zobaczyć - powiedział Szasta (...) - Ale przecież, nie jesteś chyba... nie jesteś czymś UMARŁYM?
Ponownie poczuł ciepło oddechu na ręce i twarzy.
- Czy to jest oddech ducha? - usłyszał. (...)

No, i jeszcze te poukrywane po kątach szczypty brytyjskiego humoru...
Czy człowiek jest mitem?
Był raz pewien chłopiec, który nazywał się Eustachy Klarencjus Scrubb, i trzeba powiedzieć, że raczej na to zasługiwał. Już w pierwszym zdaniu książki postać zostałą zaszufladkowanax] Jaka szkoda, że Lewis już nie żyje, normalnie bym go zasypała tysiącem listów od wielbicielekxD